Δίνοντας δυναμικά το μήνυμα της πάλης για την ταξική ενότητα, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα διαδήλωσαν την Πρωτομαγιά για τις σύγχρονες ανάγκες τους, με πορείες σε πάνω από 70 πόλεις της χώρας. Κάτω από τις σημαίες του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου και με ταξική γραμμή, έδωσαν ακόμα ένα μήνυμα στην πάλη της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ισχυροποίησης των ταξικών δυνάμεων, του αγώνα για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, της εκμετάλλευσης, του καπιταλισμού.
Οι εργαζόμενοι απ’ άκρη σ’ άκρη, σε όλη τη χώρα, έφτιαξαν ορμητικά ποτάμια λαού, που καταδίκαζαν την πολιτική των αστικών κομμάτων, αλλά και τα δεκανίκια-ΣΥΝεργάτες στο έργο της διατήρησης του συστήματος. Μια φωνή και μια γροθιά, καταδίακσαν την αντιασφαλιστική πολιτική, τις αυξήσεις-κοροϊδίας του 1 ευρώ τη μέρα, βροντοφώναξαν την απαίτηση η υγεία, η παιδεία και η πρόνοια να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, δικαίωμα του καθενός, μακριά από την επιχειρηματική δραστηριότητα που μόνο στόχο έχει την μεγιστοποίηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.
Έτσι μπορούν μονάχα οι εργαζόμενοι να τιμήσουν το αίμα των αγωνιστών, που τιμάται κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, την Πρώτη του Μάη, μέρα της εργατικής τάξης. Με τους αγώνες τιμάται η μνήμη των αγωνιστών του Σικάγο το 1886, της Θεσσαλονίκης το 1936, των εκτελεσμένων της Καισαριανής το 1944. Με αγώνες κατακτήθηκαν και πάντα με αγώνες θα καταχτιούνται δικαιώματα που θα απαντούν στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.
Στην Αθήνα η πορεία ξεκίνησε από το Σύνταγμα και κατέληξε στην Αμερικανική πρεσβεία. Με τη συμμετοχή ελλήνων και μεταναστών διαδηλωτών, εργαζόμενων και ανέργων, νέων, δόθηκε δυναμικά το μήνυμα της ταξικής ενότητας. Οι διαδηλωτές έξω από τα γραφεία της ΕΕ ανάρτησαν πανό που απαιτούσε δημοψήφισμα για την κατάπτυστη «ευρωσυνθήκη» που μεγαλώνει τις ελευθερίες του κεφαλαίου και την εκμετάλλευση, ενώ έξω από την αμερικάνική πρεσβεία ένα άλλο πανό που ανέγραφε: «Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΣ». Νορίτερα είχε γίνει κατάθεση στεφάνων στο Πολυτεχνείο και στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Στον Πειραιά ανάλογα συγκλονιστική ήταν σε δυναμική και η πορεία στο πρώτο λιμάνι. Δύο πορείες ενώθηκαν στην πλατεία Κοραή από όπου συγκροτήθηκε και πραγματοποιήθηκε η μεγάλη απεργιακή διαδήλωση. Ο εργατόκοσμος του Πειραία τίμησε τους νεκρούς αγωνιστές της τάξης του καταλήγοντας στο μνημείο του εργάτη. Στο λιμάνι του Πειραιά σημειώθηκε χτες και μια ακόμα από τις γνωστές προβοκατόρικες επιθέσεις εναντίον των απεργών μηχανικών από 2 «εξαγριωμένους πολίτες» που τους «έπνιγε το δίκιο» και έτυχαν της προτίμησης της κρατικής τηλεόρασης που δεν αρνήθηκε να δείξει τον αγώνα τους να ξεκινήσουν τα πλοία τη μέρα της απεργίας. Ακόμα στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του περάματος πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για τους νεκρούς εργάτες που τον περασμένο Ιούλη άφησαν την τελευταία τους πνοή τηςν ώρα της δουλιάς.
Στη Θεσσαλονίκη ηχυρό μήνυμα ταξικής ενότητας έδωσαν οι χιλιάδες διαδηλωτές που συσπιρώθηκαν κάτω από τις σημαίες του Π.Α.ΜΕ. Η πορεία των ταξικών δυνάμεων τιμούσε στην εργατομάνα πόλη τους αγώνες και τις θυσίες των αγωνιστών της εργατικής τάξης, με τη μνήμη στο Μάη του ’36 και την ματοβαμμένη απεργία των καπνεργατών. Εργαζόμενοι κάθε ηλικίας, βροντοφώναξαν το αίτημα για ταξική ενότητα, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό, που σπέρνει το σύστημα στους λαούς για να μεγαλώνει την εκμετάλλευση. Η πορεία κατέληξε στο μνημείο για τους καπνεργάτες του Μάη του ’36 όπου έγινε και κατάθεση στεφάνων.
Μεγάλες ήταν οι συγκεντρώσεις σε κάθε πόλη της Ελλάδας. Σε όλη τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Πεολοπόννησο με τη μεγάλη πορεία της Πάτρας, στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία, την Κρήτη και τα Νησιά, συγκλωνιστικές και μεγαλειώδεις ήταν οι πορείες των ταξικών δυνάμεων όπου χτυπάει η καρδιά της εργατικής τάξης.
Απ’ την άλλη μεριά σε... φιάσκο κατέληξε κάθε προσπάθεια των δυνάμεων του οπορτουνισμού, ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ κλπ, να διαστρευλώσουν το ταξικό μήνυμα της ημέρας. Στην Αθήνα ο ΣΥΝ «θυμήθηκε» την εργατική τάξη και έπαιζε χαρτοπόλεμο με την ΠΑΣΚΕ με αποτέλεσμα να διαλυθεί η –ούτως ή άλλως– άμαζη συγκέντρωση όσων γυρνούν την πλάτη στα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων.
Συγκλονιστικό ήταν το μήνυμα που έστειλε η εργατική τάξη από κάθε γωνιά του πλανήτη. Η Πρωτομαγιά σημαδεύτικε από ποτάμια λαών που παλεύουν για το αύριο, την προκοπή της τάξης τους.
Στη Ρωσία πορείες έγιναν σε πάνω από 1000 πόλεις, με την πορεία της Μόσχας να εντυπωσιάζει, αφού χιλιάδες εργαζόμενοι κρατώντας σημαίες με το σφυροδρέπανο κινήθηκαν προς το Κρεμλίνο, στην πορεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής ομοσπονδίας. Στην Ουκρανία η μέρα σημαδεύτηκε από τη λαϊκή απαίτηση να μην εισχωρήσει η χώρα στον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό του ΝΑΤΟ. Στη Λευκορωσία και τις υπόλοιπες χώρες της ΕΣΣΔ, οι λαοί έδειξαν ότι συνεχίζουν να παλεύουν για πράγματ απου τους στέρησε η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, διεκδικήσεις που είχαν κερδήσει με την οξουσία της εργατικής τάξης.
Σε όλο τον κόσμο ακούστηκε η φωνή του Ταϋλανδέζικου και Φιλιπινέζικου λαού που διαδήλωναν για να τερματιστεί η φτώχια και η εξαθλίωσή τους, του λαού του Πακιστάν, της Σρι Λάνκα, που κάθε μέρα νιώθουν όλο και περισσότερο την εκμετάλλευση, την πείνα, τις αρρώστιες, τη δυστυχία που προσφέρουν στους λαούς οι καπιταλιστές. Μεγαλειώδεις ήταν και οι πορείες στη Νότια Κορέα, που πρωτοφανής αριθμός εργαζομένων συσπειρώθηκε γύρω από τα συνδικάτα που καταδικάζουν το αντεργατικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Στη Σερβία, χώρα που την τελευταία 15ετία μετράει αλλεπάλληλα πλήγματα από τους ιμπεριαλιστές, ο λαός διαδήλωσε κατά του ΝΑΤΟ, έχοντας το βλέμμα στραμένο και στην εκλογική μάχη στις 11 του Σεπτέμβρη.
Στο Λίβανο, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, χιλιάδες λαού, διαδήλωσαν τη μέρα της Πρωτομαγιάς διεκδικώντας ειρήνη και φιλία μεταξύ των λαών. Οι συγκεντρώσεις τους συνάντησαν την απόκρουση από τις αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές που σφάζουν αούς στην περιοχή.
Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα της Γαλλίας, χώρα στην οποία η κυριαρχία των οπορτουνιστικών στοιχείων στο συνδικαλιστικό κίνημα το έχει σμπαραλιάσει με αποτέλεσμα την ημέρα της εργατικής τάξης να την τιμήσουν σε μεγάλη πλειοψηφία κυρίως μετανάστες εργάτες.
Μεγάλες ήταν οι διαδηλώσεις και στην Ιαπωνία, την Ινδονησία, το κατεχόμενο από τους ιμπεριαλιστές Ιράκ, στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, τη Χιλή, το Εκουαδόρ, την Κολομβία, την Αργεντινή, τη Βραζιλία, το Μεξικό, την Παραγουάη, τη Γουατεμάλα και το Περού.
Συγκλονιστικές ήταν οι διαδηλώσεις στην Σοσιαλιστική Κούβα. Ο Κουβανικός λαός κατά εκατομμύρια γιόρτασε την μέρα της εργατικής τάξης και έδωσε δυναμικά το μήνυμα ότι προχωράει μπροστά με τη δική του εξουσία, οικοδομώντας την παραγωγή, ενάντια στις επιβουλές του Ιμπεριαλισμού και της επιθετικότητας των μηχανισμών του. Στην Αβάνα, πάνω από 1 εκατομμύριο κουβανοί πλημμύρισαν την πλατεία της Επανάστασης, μπροστά από το άγαλμα του εθνικού ήρωα Χοσέ Μαρτί, δημιουργώντας μια λαοθάλασσα που μεγάλο μέρος της ανήκε στη νεολαία που υπερασπίζεται τη λαϊκή κυριαρχία στον τόπο της. Στην πόλη της Πρωτομαγιάς, όπως την αποκαλούν οι Κουβανοί, το Σαντιάγο της Κούβας, πάνω από 700 χιλιάδες εργαζόμενοι έδωσαν μήνυμα υπεράσπισης του σοσιαλισμού. Ανάλογα μεγαλειώδης πορείες έγιναν στη Σάντα Κλάρα, το Ματάνσας και όλες της μεγάλες πόλεις του νησιού της Επανάστασης.
Στη Βολιβία και τη Βενεζουέλα, ο λαός απέδειξε ότι στηρίζει την προσπάθεια να αποτάξει από πάνω του το ζυγό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δίνοντας δύναμη στις φιλολαϊκές αλλαγές που συμβάινουν σ’ αυτές τις δύο χώρες.
Στη γειτονική Τουρκία, η προσπάθεια των διαδηλωτών να προσεγγίσουν την ιστορική πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης και να πραγματοποιήσουν την απεργιακή συγκέντρωση μπροστά στο μεγαλύτερο εργατικό συνδικάτο της χώρας βρήκε την αντίθεση των κρατικών κατασταλτικών μηχχανισμών που με δακρυγόνα και υδραντλίες χτυπούσε τους διαδηλωτές. Τελικά 2000 διαδηλωτές κατάφεραν να φτάσουν στον τόπο της συγκέντρωσης ενώ έγιναν 500 συλλήψεις και 8 άτομα τραυματίστηκαν.
Τέλος, στη μαρτυρική μεγαλόνησο, την Κύπρο, ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι εργαζόμενοι, έδωσαν το μήνυμα της ταξικής αλληλεγγύης, της φιλίας των λαών, διαδηλώνοντας ενάντια στα σχέδια διχοτόμησης του νησιού, ενάντια στον εθνικισμό και τις επιβουλές των ιμπεριαλιστών αφεντάδων τους.
Η Πρωτομαγιά, η μέρα που ανήκει στην εργατική τάξη, τιμήθηκε από όλους τους λαούς του κόσμου, τιμήθηκε το αίμα των νεκρών αγωνιστών για το δίκιο της. Ο Μάης του 1886 στο Σικάγο, όπως και κάθε εργατικός αγώνας, συνεχίζει να εμπνέει και να γίνεται αφορμή για τους αγώνες του σήμερα, που οι εργαζόμενοι συνεχίζουν διεκδικώντας την προκοπή και το μέλλον τους. Η Πρωτομαγιά σημαδεύεται από τους αγώνες της εργατικής τάξης να σταθεί ενωμένη μπροστά στις ανάγκες της και απέναντι στους εχθρούς και εκμεταλλευτές της, με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος για τη δική τρης εξουσία, το Σοσιαλισμό.
ΖΗΤΩ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, ΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ !!!
